تاثیر روش تدریس واژگان از طریق طرح معنایی در بین زبان آموزان با سبکهای مختلف ادراکی

در ده های اخیر تکنیک های  مختلفی اعم از سنتی و مدرن جهت  تدریس واژگان زبان و بهبود درک مطلب   زبان آموزان ارائه شده اند. ادعا میشود که استفاده از روش بازنمایی معنایی جلب کردن توجه زبان آموز به روابط بین مقولات واژگانی، از طریق  سامانگرهای  ترسیمی ، به میزان قابل توجهی یادگیری واژه گان زبان را بهبود می بخشد. البته هنوز تحقیقات کاملی در خصوص مناسب بودن این روش برای زبان آموزانی که انگلیسی را به دور از محیط طبیعی یاد میگیرند  انجام نشده است. این تحقیق تاثیر استفاده از روش بازنمایی معنایی در مقابل دیدگاه های سنتی تدریس واژگان به زبان آموزان را از ابعاد گوناگون بررسی می کند. از پرسشنامه رید (1997)  با اندکی تغییرات  برای تعیین سبک یادگیری زبان آموزان استفاده شد و نتیجه بیانگر این مطلب بود که استفاده از روش بازنمایی معنایی در مقایسه با دیدگاه های سنتی تدریس ، به میزان قابل توجهی یادگیری واژ گان زبان انگلیسی زبان آموزان را بهبود می بخشد. اگر چه زبان آموزان با ادراک تصویری قوی تر از سایرین موفق تر بودند  اما  تفاوت قابل توجهی در استفاده از روش بازنمایی معنایی برای یادگیری واژگان زبانی بین زبان آموزان در سطح متوسط  و با سبکهای مختلف ادراکی ، دیده نشد. نتایج بدست آمده با توجه به کتب مختلف و سطح مهارت شاگردان مورد بحث قرار خواهد گرفت.